IV klasa to szok i dla rodzica, i dla dziecka.
Możliwe trudności:
- duża ilość materiału, trudność z jego opanowaniem i zaliczeniem na dobrą ocenę
- dziecko nie wie jak zorganizować swoją naukę, żeby opanować zadawany materiał
- nowi nauczyciele, którzy oczekują większej samodzielności niż pani w klasach młodszych
- nowe zasady oceniania (w I-III były oceny opisowe)
- brak samodzielności, którą dopiero trzeba nabyć (dzieci zapominają o pracach domowych, rzeczach, które należy przynieść do szkoły, ale też nie rozumieją w pełni konieczności uczenia się w domu)
- uczniowie nie wiedzą, jak się uczyć
Co można zrobić?
- być na bieżąco z ocenami dziecka (sprawdzać dziennik elektroniczny)
- konsekwentnie egzekwować od dziecka zapisywanie zadań domowych, dopytywać co było zadane aby wykształcić w dziecku nawyk przykładania wagi do prac domowych
- zadbać o odpowiedni odpoczynek dziecka po powrocie ze szkoły (relaksujące zajęcie, aktywność na powietrzu). Nie ma tu miejsca na gry komputerowe czy korzystanie z telefonu lub innych urządzeń elektronicznych, włącznie z telewizorem
- ustalić z dzieckiem czas i miejsce do nauki, zadbać o osobny stolik, o porządek w tym miejscu, brak zakłóceń typu włączony telewizor czy uruchomiony komputer
- ustalić z dzieckiem, że uczy się systematycznie, tj. codziennie, nawet jeśli w tym dniu nie ma nic zadane (rutyna pozwoli wykształcić nawyk)
- odrabianie lekcji dziecko powinno zacząć od prac pisemnych i zadań najtrudniejszych, w drugiej kolejności przygotowuje się do odpowiedzi ustnych. Zadane prace dziecko powinno odrobić tego samego dnia.
- zapewnić dziecko, że w razie potrzeby służymy pomocą, a jeśli dziecko o nią poprosi bezwzględnie jej udzielamy (wiedząc w jakich godzinach dziecko odrabia lekcje postarajmy się być w tym czasie dostępni w razie potrzeby. Jeśli będziemy odmawiać pomocy dziecko przestanie o nią prosić, ale też przestanie odrabiać zadania zbyt trudne)
- nauczyć dziecko jak się uczyć (przeczytać tekst kilka razy, wynotować najważniejsze treści, próbować opowiadać własnymi słowami). W razie wątpliwości czy dziecko opanowało materiał, przepytajmy je
- szczególnie trudnych dla dziecka tematów uczyć się razem z nim, jednak nie siedzieć ciągle przy dziecku. Musi nauczyć się samodzielności. Dzięki temu wzmacnia się jego samoocena i pewność siebie
- zapoznać się z wymaganiami, jakie stawiają nauczyciele, dopytać na co kładą największy nacisk, jakie są zasady poprawiania ocen
- być w kontakcie z wychowawcą, w razie potrzeb współpracować również z innymi nauczycielami. Nie lekceważyć sygnałów płynących ze szkoły. Dziecko widząc nasze zaangażowanie i troskę, samo będzie bardziej zaangażowane
- nie krytykować dziecka za słabe oceny, raczej szukać przyczyn niepowodzeń i rozmawiać o nich z dzieckiem
- doceniać i chwalić za postępy, a nie za oceny
- unikać wygórowanych oczekiwań, dostosowywać je do możliwości dziecka. Dziecko czując, że nie jest w stanie sprostać wymaganiom – przestanie się starać
- jeśli dziecko coś zaniedba, o czymś zapomni lub nie dopilnuje, nie należy go krytykować, oceniać czy pouczać, ale w spokojnej rozmowie pomóc mu wyciągnąć konstruktywne wnioski z tej sytuacji
- odpowiednio motywować do wysiłku, tzn. pomagać szukać rozwiązań problemów bez krzyku, straszenia czy szantażowania
- przypomnieć sobie własne dzieciństwo, swoje problemy i potrzeby w tym wieku oraz to, co pomagało sobie radzić z trudnościami
- pamiętać o tym, że dziecko samo nie jest w stanie nieść całej odpowiedzialności za własną naukę; konieczne jest wsparcie rodziny